Jezioro Tjörnin

Wspaniałe jezioro, w samym centru serca Islandii czyli Rejkiaviku. W sumie jezioro to nie jest wielkie,ale za to można w owym miejscu pospacerować, pomyśleć i nacieszyć się spokojem oraz cisza.Ponieważ był dziś w miarę ładna pogoda, Islandia postanowił nie spędzać go w domu tylko na swierzym powietrzu. Nad jeziorem jak zwykle było pełno mieszkańców wyspy jak i turystów,którzy podziwiali piękno tego miejsca i uwieczniali je na zdjęciach. Chłopak siedząc na ławce, przyglądał się turystą przez pewien czas puki nie zamknął oczu i nie skierował twarzy ku słońcu.

Czasami przychodził w życiu Askela taki dzień, kiedy trzeba było wziąć sprawy w swoje ręce i podjąć bardzo drastyczną, ale najlepszą z możliwych decyzji i... opuścić dom dla dobra własnego zdrowia psychicznego. Ten dzień nazywał się nie inaczej jak: ODWIEDZINY DANII.
Nieważne jak skomplikowane, i momentami wręcz perfidne metody odstraszania go sprzed drzwi stosował... on jak na złość wydawał się odpornieć na nie z każdym, kolejnym razem. Dwoił się i troił, ale koniec końców, musiała przyjść niechętna rezygnacja i tak oto wpuszczał go do środka. Jak można przewidzieć, tak było i tym razem. Różnica? Zamiast dać się po raz kolejny męczyć poprzez spędzanie z idiotom czasu, puścił mu film i korzystając z przykrywki pod tytułem: "Idę do toalety... Zaraz wracam.", wymknął się z pokoju. Jak można się było spodziewać... Nigdy wracać nie zamierzał.
O niebo bardziej wolał poświęcić ten dzień bratu, na dźwięk głosu którego nie dostawał automatycznie migreny. Poleciał na Islandię. Bez bagażu, bez niczego, o ile nie liczyć tego co miał akurat na sobie.
Kierując się we wskazywane przez, robiącą mu za przewodniczkę wróżkę miejsce, dotarł nad dobrze mu znane jezioro.
- Na pewno jest gdzieś tutaj...? - zwrócił się do baraszkującego teraz na tafli wody duszka, na co ten pokiwał ochoczo głową i ni stąd ni zowąd, rozpłynął się z kolejnym, delikatnym podmuchem wiatru. Co począć? Boso - tak, w pośpiechy wyszedł bez butów, zauważył to dopiero w samolocie, ale jakoś nie przeszkadzało mu to specjalnie - przechadzał się brzegiem i rozglądał, przy okazji mocząc nogi w przyjemnie chłodnej wodzie przy brzegu. Trwało to jakiś czas, aż w końcu jasna czupryna nie rzuciła mu się w oczy.
Cicho podszedł do brata i dmuchnął mu w grzywkę na powitanie

Siedział tak z wyprostowanymi nogami i rękami , na których się podpierał oraz zamkniętymi oczami i twarzą skierowaną ku słońcu by chodź odrobinę poczuć ciepła tej jakże dalekiej gwiazdy. Nie spodziewając się żadnej nowości w swoim jakże monotonnym dniu, siedział wsłuchując się w śmiechy i pogawędki ludzi oraz śpiewy ptaków. Siedział by pewnie w owej pozie puki by mu się nie znudziło bądź słońce nie zaszło,ale jednak czyjś cień zasłaniający mu promienie oraz oddech na twarzy sprawił,że natychmiast otworzył oczy by napotkać dobrze mu znane tęczówki,których nikt po za jedną osobą ich nie posiadał*
-Norge? - mruknął lekko zdziwiony jego osobą w tym miejscu. Co cię do mnie sprowadza?
O braku bagaży czy butach nic nie powiedział, w końcu może to jakaś nowa moda w Norwegii na obcowanie z naturą?

- "Braciszek" Norge. - poprawił go jak zwykle, prostując się i rozmasowując kark. Ziemia i trawa między palcami drażniła znacznie bardziej kiedy tak stał bezczynnie w jednym miejscu, więc od razu przysiadł się do brata, podciągając kolana by oprzeć stopy na krawędzi ławki.
- Zwyczajnie miałem ochotę cię odwiedzić... - odparł w końcu, podwijając rękawy luźnej koszuli którą miał na sobie zamiast standardowego mundurka. - Jak na starszego brata przystało. - a że przy okazji uciec przed natarczywym Danią, to już swoją drogą.
- Chciałbym przy okazji zatrzymać się na noc, jeśli ci to nie przeszkadza. Mam teraz w domu mały problem ze... SZKODNIKAMI. - to ostatnie zaakcentował mocno, aby nie dać mu powodu bagatelizowania sprawy.

-Jasne,jasne - i tak nie miał zamiaru go tak nazywać, w końcu dzieckiem już nie jest nawet już nie mieszka z bratem wiec. Patrzył chwile na poczynania brata po czym westchnął.
-Tak ci się do mnie spieszyło,ze nie wzrosłeś ani butów ani bagażu? -powiedział z lekką ironią i odwrócił wzrok od brata by spojrzeć na jezioro leżące przed nim.
-W porządku... Trzeba było po prostu powiedzieć,że Dania zawitał w twe progi. -Kto jak kto,ale on dobrze znał swojego brata i wiedział,że Dania był dosyć częstym gościem Askela.

Spojrzał na swoje bose nogi, ostentacyjnie poruszając palcami u stóp.
- Nie było czasu... - niestety, ewakuacje musiał przeprowadzić w trybie natychmiastowym. Ciężko czasami uwierzyć jak błyskawicznie potrafił się poruszać kiedy sytuacja tego wymagała. W każdym razie... skoro już sam Isiu odgadł co naprawdę było przyczyną nagłego pojawienia się Askela, nie było chyba potrzeby kryć się z irytacją jaką wywoływało samo napomknięcie o osobie Danii.
Przymykając oczy, pomasował skroń dwoma palcami.
- Nie przypominaj mi... - westchnął ciężko. Oby tylko ten idiota nie zdemolował mu mieszkania podczas "poszukiwań" nagle zaginionego brata. - Ten idiota nie rozumie nawet najprostszych aluzji...

-W porządku,rozumiem -w sumie pożyczył by bratu buty,ale minus był taki,że niestety on miał przeważnie same kozaki i... miał mniejszą nogę od Norgę, z ciuchami też był by problem chyba,że jego brat zniósł by ciuchy przylegające do swojego ciała,bo innego wyjścia nie widział.
-Co poradzić... Idiota zawsze pozostanie idiotą -wymamrotał. W takich chwilach cieszył się,że jego dom był oddalony od reszty braci i rzadko odwiedzany, dzięki temu miał ciszę i spokój oraz nie musiał się martwić,że jego mieszkanie stanie się ruiną.

- Szkoda tylko że ten idiota to nasz własny, rodzony brat. - otworzyło czy, i dla odmiany, rozprostował nogi na całą długość, przeciągając się. Ludność Islandii była tak mile spokojna i nienatarczywa... Ciekawe z kimże to ich zacny ojciec spłodził takiego matoła? Bo na pewno nie z tą samą kobietą co całą resztę. Dania zdecydowanie za bardzo odstawał od reszty. Kompletne przeciwieństwo. Tylko siebie i Islandię mógł uważać za ogarniętych. Oh... Oczywiście nie szło zapomnieć o Sverige, w końcu zawsze go szanował... Jednakże z pewnością znacznie bardziej, dopóki nie znalazł sobie ŻONKI, która śmiała się bezkarnie wcisnąć w ich rodzinę. Szkoda... Wielka szkoda. Gust Berwalda nigdy nie był chyba zbyt wysublimowany.
- Chcesz coś zjeść?

-No cóż rodziny się nie wybiera Norge -mruknął cicho dalej wpatrując się w jezioro przed nim. Gdy by mógł wybierać rodzeństwo na pewno wybrał by takie, które by było ciche i nie robiło w okół siebie zbyt dużo zamieszania, oraz takie by nie doprowadzało go co dziesięć sekund do rumieńców. Spojrzał na brata i stwierdzić,że mimo wszystko za nic by go nie wymienił chodź czasami mógł by sobie darować z niektórymi rzeczami,ale jednak Norwegia był dobrym i troskliwym bratem nie to co reszta.Danie najchętniej od razu by się gdzieś pozbył, Szwecja... Hmm... On był w porządku miał swoje życie, ukochaną osobę,która niestety była facetem,ale co poradzić... Z całego toku myślenia o braciach wyrwało go pytani9e Askela
-Cóż trochę jestem.

Kiwnął głową na znak że niestety, ale musi się z nim tutaj całkowicie zgodzić.
- Świat byłby pewnie zbyt piękny. - już na głos dodał swoim monotonnym tonem, stwierdzając przy okazji z lekkim dla siebie zaskoczeniem, iż taka rzeczywistość zbytnio by go nudziła. W końcu nawet posiadanie za brata kogoś tak głupiego jak Dania, miało swoje zalety. Był trochę jak mało ogarnięty, ale bardzo posłuszny pies, sam na dodatek wyprowadzajacy się na spacery by załatwić potrzebę. Rodzinny zwierzaczek, który czasami może lubił powarczeć na Szwedka-lokaja. Jakże monotonne byłoby życie gdyby nie miał kim rozporządzać ani komu dokuczać? Wolał sobie tego nie wyobrażać... Oczywiście istniała możliwość poświęcenia tego czes na oddawanie się hobby: łowieniu ryb, jednak... No właśnie!
- Masz tutaj jakieś ulubione miejsce żeby zjeść coś dobrego...? - przerzucił łokieć na tylne oparcie i odchylił się żeby rozejrzeć się po okolicy. Było kilka restauracji, kafejek...

-Yhm,ale i nudny -W sumie gdyby Danii nie było Norwegia pewnie albo na niego albo na Szwecję by się uwziął, w końcu Dania robił mu za coś w rodzaju worka treningowego bądź zwierzaczka a gdy by go nie było ta rola spadła by na pozostałą dwójkę, licząc Finlandię to trójkę, a to raczej go nie uszczęśliwiało. Jednak dobrze,że jest jakaś czarna owca w tej rodzinie- pomyślał i westchnął.
-Ulubione miejsce?- Powtórzył i się zamyślił, przeważanie jadł w domu,bo raz,że nie miał z kim jadać a po za tym za bogaty też nie jest wiec bądź co bądź musiał się liczyć z każdym centem.
-Niestety nie mam takich-mruknął a po chwili dodał- ale turyści zachwalają restaurację Sjavargrillid jednak jest tam też niestety drogo.

Nie przyznał mu racji ani też nie zaoponował skoro w parę sekund wcześniej jakby nie było, pomyślał dokładnie o tym samym. Mechanizowany coraz bardziej z roku na rok świat i tak wystarczająco tracił swój urok.
Tęsknił za dawnymi czasami kiedy to napadało się na obce obozy, wsie, miasta... Za tymi odległymi, niespokojnymi czasami pełnymi przelanej krwi oraz alkoholu, walk, rozboi, dalekich podróży przez niespokojne morza i oceany, a już szczególnie za paleniem kościołów! To dopiero była zabawa! Niestety.... Czy tego chcieli czy nie, z biegiem lat wszystko się zmieniało.
Wróciwszy do szarej rzeczywistości oraz połyskującej w świetle bladego słońca, tafli wody jeziora, niespiesznie podniósł się z całkiem wygodnego siedziska jakim okazała się ławka.
- Prowadź... - nazwa z pewnością bardzo mu odpowiadała, a że portfel miał ze sobą(jakoś bilety lotnicze trzeba było kupić), nie widział najmniejszego problemu do przejmowania się ewentualnie wysokimi cenami... O ile sama restauracja okaże się tego oczywiście warta.

-Chcesz iść na boso przez połowę miasta? -spytał typowym dla niego znudzonym tonem, wiedział,że kiedyś jak był jeszcze mały,a Norwegia z uśmiechem na twarz palił kościoły, to i chodzono na boso,ale te czasy się skończyły, mamy XXI wiek!(A Dania nawet po tylu latach jest idiotą) Westchnął i nie mówiąc nic więcej, wstał z ławki, na której może mu się za wygodnie nie siedziało,ale słońce, za to miło grzało po twarzy i ruszył w stronę owej restauracji,w sumie mógł zaproponować jedzenie w domu,ale poniekąd było, by to problematyczne zważając na to , że jego całą lodówkę zajmowały puszki z colą oraz lukrecję i trochę ryby, więc musiał, by kupić coś na obiad,a zbytnio chodzić po sklepach mu się nie chciało,a jeszcze Norwegia, by się zaczął dopytywać, a potem Askel znów mu, by robił kazania,że nie odżywia się dobrze , że nie urośnie ece ece i takie tam bajery, a co najgorsza zmusił, by Ingviego, aby ten przychodził do niego częściej na obiady! Nie na to nie mógł pozwolić!

Uniósł jedna brew z czymś takim w wyrazie twarzy, co musiało sugerować iż z jego punktu widzenia nie ma w tym absolutnie nic nadzwyczajnego. Skoro chciał chodzić po jakimś mieście boso, to na bogów, dlaczego miałby robić inaczej? Pomijając fakt iż aktualnie nie widział lepszego rozwiązania... Jeśli nie liczyć kupna nowych butów, na co trwonić pieniędzy nie miał w planach. Pech chciał że dostał się na tereny mieszkalne brata tak a nie inaczej odziany(i w pewnych strefach nie odziany w pewnych)... Trudno. Nie będzie narzekał. A przynajmniej do czasu aż nie wdepnie na jakiś osty kamulec lub kawałek szkła.
- Czy to u ciebie karalne...? - spytał tylko.

-Och tak, dadzą ci dożywocie jak nie więcej -mruknął pod nosem dalej idąc. Jak by mieli u niego karać za coś błahego,mogli by karać ludzi,którzy swoim idiotyzmem irytowali resztę społeczeństwa ,taki Dania np, nadawał by się,ale cóż pomarzyć można.
-Po prostu mówię,bo trochę będziemy szli -Nie to by się martwił czy coś, po prostu uprzedza,by potem Norge nie miał do niego pretensji,że go nogi bolą bądź coś ostrego mu się wbiło. Szedł w ciszy mijając budynek za budynkiem,sklep za sklepem nie zatrzymując się ani chwilę. Po jakieś godzinie marszu wreszcie stanął przy ładnie urządzonym,nowym budynku.
-To tu.

- ... - udał że głowi sie na tym fantem. - Cóż... Jeśli tylko zgodzisz się mnie odwiedzać średnio trzy razy w tygodniu, mogę zaryzykować. - splótł ręce za plecami i ruszył przez miasto, ramie w ramie z bratem.
Nigdy nie przepuszczał okazji do rozglądnięcia się po każdym, islandzkim mieście podczas swoich pobytów, więc i tym umilał sobie teraz drogę. Rejestrował zmiany, nowości i mijane twarze oraz wszystko to, co w większych szczegółach różniło się od tego, co spotkać można było u niego.
Bose stopy powoli zaczynały skarżyć się od stąpania po lekko nagrzanym słońcem - niby to bladym, ale ciągle - chodniku i sporadycznych zetknięć z kamieniami, ale póki co nie miało to dla niego większego znaczenia. Najwyżej w domu u Isia będzie się narzucał aby "ktoś" pomasował mu stopy.
- ... - na komunikat Isia, otrząsnął się z ogólnego zastoju myślowego i przystając, przetaksował budynek wzrokiem. Z zewnątrz wszystko wyglądało póki co całkiem ładnie... Ba. Skoro jest to jedna z popularniejszych w okolicy restauracji, a na dodatek droga, zapewne wnętrze będzie musiało zaskoczyć go jeszcze bardziej. A przynajmniej tego właśnie oczekiwał. Ciekawe tylko jak zareagują pracownicy na bosego klienta.
- Ty przodem. - skłonił się lekko, kierując go ruchem ręki w stronę drzwi, niczym profesjonalny lokaj(Szwedek?). Kilku przechodniów obejrzało się za nimi dziwnie, inni z rozbawieniem. Nie przejmował się tym jakoś szczególnie.

Wywrócił tylko oczami i wszedł do środka.Pomieszczenie wewnątrz było ładnie ozdobione ciemnym i jasnym drewnem. Świece, które przyozdabiały stoły jaki i niektóre części ściany nadawały temu miejscu nieco tajemniczości jak i romantyczności* Widząc to, Islandia zmieszał się trochę,ale szedł w głąb pomieszczenia do jak najdalszego stolika, z dala od ludzi, gdy już takowy znalazł, usiadł przy nim i poczekał na brata,a następnie wział menu.*
-Na co masz ochotę?
Przejrzał menu od góry do dołu w sumie były tu potrawy nie tylko Islandzkie,ale też duńskie,szwedzkie, fińskie,francuzkie,włoskie i oczywiście norweskie na szczęście angielskich nie było.

Jeszcze przed wejściem poprawił sobie jeno berecik, po czym przekroczył prób, podążając niespiesznie w ślad za bratem. Oczyma dyskretnie taksował każdy szczegół wystroju oraz mijających ich kelnerów i kelnerki, z których każdy jeden i każda jedna uśmiechali się do nich zachęcająco. Z pewnością nie dało się przyczepić do profesjonalności... Trochę szkoda. Ale tak czy inaczej... podobało mu się.
Nie sprzeczając się z bratem odnośnie kwestii wyboru miejsca, sam preferując w końcu ciszę i spokój, usiadł naprzeciwko, rozbawiony wyrazem pewnego, maskowanego zmieszania na jego twarzy. W spokoju rozpoczął przeglądanie karty.
- Hm... - mruknął z miną bez wyrazu. Całokształt tego osoby mógł wyglądać w tym momencie całkiem interesująco... Prawie jak posąg. Mięśnie twarzy jakby w całkowitym zamarciu i tylko oczy poruszały się w górę i dół, od lewej do prawej.
- Lobster i spottet catfish. - zdecydował w końcu. - I szklaneczka aquavit. Loitan Linie. - dodał po chwili jeszcze krótkiego namysłu i odłożył karte na stół. - Przynajmniej na początek... - westchnął i oparł się wygodnie. - Nie krępuj się... bierz co tylko chcesz. - komu jak komu, ale Isiowi żałować nie będzie.

-Um....
Ponownie spojrzał na kartę i przeleciał wzrokiem po każdym daniu znajdującej się na niej. Było naprawdę w czym wybierać,ale czego można było się spodziewać po jednej z najlepszych restauracji w Rejkiawiku ? Popatrzył chwilę jeszcze na kartę, po czym westchnął i odłożył ją.
- Wezmę hangikjöt, a do picia maltextrakt .
Zastanowił się przez chwilę czy coś, by jeszcze chciał,ale wiedząc,że jego żołądek zbyt dużo nie zmieści tak, więc pozostał przy tym. Rozejrzał się za jakąś kelnerką,która jak, by czytając w myślach Islandii, pojawiła się przed jego stolikiem.Z sympatycznym uśmiechem,na który Emil niezbyt zwrócił uwagę , poprosiła o zamówienia.Gdy dziewczyna już wszystko zanotowała pomaszerowała tylko w sobie znaną drogę,którą pewnie miała być kuchnia,ale mniejsza o to. Siedział w ciszy dalej rozglądając się po lokalu, mimo że mieszkał na wyspie już tyle lat, to jednak nigdy nie był tutaj,ale co się dziwić,w końcu trzeba było trochę oszczędzić.

On z kolei zwrócił na kelnerkę nieco większą uwagę. Może i sprawiał wrażenie typa aseksualnego... A i takim typem był, ale jako mężczyzna, wiedział kiedy warto na kimś na dłużej zawiesić oko. Zwłaszcza jeśli był to ktoś, odbiegający od typowo topornej dla Szwecji czy Danii urody... A w Islandii o wiele trudniej było na takową trafić, za co dziękować tylko losowi.
Kiedy już zebrała od nich zamówienie, podziękował jej grzecznie, palcem przejeżdżając w powietrzu, kilka milimetrów ponad płomieniem jednej ze świecy w świeczniku, stojącym na ich stoliku z boku od strony ściany.
- Przyjemnie tu. - stwierdził dość niespodziewanie, bo w końcu nieczęsto zdarzało mu się o czymkolwiek wyrazić z aprobatą.

Przyglądał się wszystkim i wszystkiemu znajdującym się w tej restauracji. Może i by tak nawet dłużej rozglądał się,, jednak głos pewnego blondyna siedzącego obok przywrócił go do porządku.
-Hm? Ach, tak... Przyjemnie -Mruknął cicho. W sumie restauracja nie była taka zła,ale raczej na ,,obiadki rodzinne" niezbyt pasowała, prędzej na randki czy cóż,ale coś,ale w końcu, to tylko jeden taki wypad, więc co mu szkodzi.
-W ogóle... Co tam u ciebie? spróbował jakoś zagadać, by czekanie na posiłek jako tako miło upłynęło.
Niechętnie znów spojrzał na ludzi. Wszyscy byli ubrani tak elegancko, każdy z nich reprezentował się doskonale jak na Islandczyków przystało. Spojrzał na siebie i skrzywił się nieznacznie. Brązowa marynarka, pod tym biała koszulka , rękawiczki,białe kozaki .... Nie,ten strój stanowczo nie pasował, to tak eleganckiej restauracji,ale co poradzić przecież nie będzie leciał do domu się przebierać,bo raz,że za daleko, bo dwa nie chce mu się.

W porę przypomniał sobie o dobrych manierach, zatem jeszcze zanim obsługująca ich kelnerka zdążyła wrócić z napojami, sztućcami i przyprawnikami, ściągnął z głowy, niemal nieopuszczający jej w ciągu dnia berecik, poprawiając przy okazji spinkę.
- Takk. - podziękował wyjątkowo jak na siebie uprzejmym tonem, na co odpowiedziała mu wdzięcznym, ale i nieco nieśmiałym uśmieszkiem, po czym odwróciła sie na pięcie i umknęła z powrotem w stronę kuchni. - ... - Islandki były jednak znacznie bardziej ciekawymi obiektami niż Norweżki, które same musiały zwrócić na mężczyznę uwagę żeby ten miał u nich jakiekolwiek szanse. Nie żeby Askelowi przez ostatnie sto lat w głowie były jakiekolwiek romanse... Co nie znaczyło że pewne konkluzje nie mogły mu się rzucać w takich sytuacjach na myśl, czyż nie?
Odprowadził ją kontem oka, dopiero dwie sekundy później orientując sie że pytanie zadane przez Isia, skierowane było właśnie do niego.
- ........ - wzrok pełen wyrzutu. No naprawdę... Pytać go o coś takiego, kiedy dopiero co zmuszony został do ucieczki z własnego domu. Milcząc jeszcze, sięgnął po podłużną szklaneczkę, wypełnioną dobrego rodzaju alkoholem. Upił łyp, później drugi... Westchnął.
- Danmark odwiedza mnie zbyt często... Poza tym, całkiem spokojnie, jeśli nie liczyć drażliwej postaci... Breivika. - jakiś mięsień twarzy prawego policzka drgnął pod skórą. - A u ciebie?

-Rozumiem -mruknął biorąc na widelec pierwszy kawałek jagnięciny, która na prawdę wyglądała bardzo zachęcająco przy tych wszystkich ozdóbkach z liści i innych przypraw.
-Cóż... Macie do siebie blisko... -W duchu cieszył się,że jego dom jest oddalony od reszty Nordyków jak i ,, ściśniętej " Europy,bo gdy by miał mieć takie częste wizyty Danii,to albo by nerwowo nie wytrzymał,albo musiał by gdzieś uciekać jak Norwegia teraz,a to mu niezbyt się podobało, po za tym nie wiadomo co by ten idiota wyczyniał z domem,może by już nawet nie miał dokąd wracać?Ta myśl sprawiła,że spojrzał na brata nie co ze współczuciem? Chociaż miał, nadzieje,że dom Askela stał cały,bo jeśli nie, to był pewien ze z pośród reszty Nordyków blondyn wybierze go na bardziej częstsze wizyty,a tego też by nie chciał. Nie żeby nie lubił spędzać czas z Norge,ale co za dużo to nie zdrowo...

Pokręcił widelcem między palcami, by ostatecznie, z nieco być może zbyt wielkim zaangażowaniem, wbić go w swój kawałek mięsiwa. Aż zgrzytnęło o talerz, na co najbliższy - a i tak wystarczająco jednak odległy - stolik, rozejrzał się z zaskoczeniem. Po Askelu jednak, nie widać było żadnej większej zmiany, chociaż przecież przez ułamek sekundy w jego oczach pojawiło się coś na kształt chęci mordu, kiedy celował w swój obiad. Jak gdyby wyobrażał sobie że wbija sztuciec... w czyjąś głowę? Khm...
- Zdecydowanie za blisko. - oświadczył chłodno, niespiesznie zabierając się za kosztowanie. Nic dziwnego że restauracja była tak droga. Smak potraw z pewnością mógł zadowolić nawet najbardziej wymagające podniebienia, już on się na tym znał.
- Więc...? Jak u ciebie? Odżywiasz się prawidłowo? Znalazłeś może dziewczynę? - ciekawie przechylił głowę. - A może jest coś czym mnie zaskoczysz...?

*I się zaczyna -jęknął w myślach*
-W porządku *mruknął niechętnie*
-A wręcz po staremu *Ukroił sobie kolejny kawałek dania,które zjadł i po chwili kontynuował*
-Nie Norwegio.... Jak już mówiłem dziewczyna mi nie potrzebna, dobrze jest jak jest . *Jakos nie widziął u swego boku rozkrzyczanej, wiecznie się tulącej i narzekającej dziewczyny, maskonur wiecznie trujący mu cztery litery wystarczył mu w zupełności*
-Nie wiem czym miał bym cię zaskoczyć, może ty mnie oświecisz? *Zastanawiał się czy czasem jakiś plotek jego brat się nie nasłuchał.Westchnął i odłożył na bok już pusty talerz *