Erie, Republika Irlandii, Ireland

Imię, Nazwisko
Conley O’Brian.

Urodziny:
24 Kwietnia.

Oficjalna Nazwa Kraju:
Erie - Republika Irlandii.

Flaga:


Języki:
Irlandzki, angielski.

Kwiat Narodowy:
Trzylistna koniczyna - Shamrock

Opis Kraju/Postaci:
Będzie długo, lecz na temat.

Cóż, Irlandia to wielki fan i koneser piwa oraz whiskey, zadurzony w pieśniach i tańcach. Uwielbia kobiety, uważa, że każda jest piękna na swój sposób. Conley jest platonicznie zakochany w Molly Malone. Jest leniem niestety, gdyż cały dzień leżałby w cieniu i nosa nie wytknął poza szmaragdową wyspę. Choć zdarzają się też dni, kiedy Erie ma energii za całe Limerick, a nawet Dublin! Większość uważa go za bachora, gdyż uwielbia robić sobie żarty z innych. Kawały, dowcipy. Ot, taki rozrywkowy chłopak! Mimo swojego lenistwa, potrafi pokazać ile ma jeszcze energii. Irlandia, jak już wstanie, to na miejscu już nie usiedzi. Choć wstaje dość rzadko. Ale przynajmniej w tyłek mu zawsze ciepło. Kiedyś wielki wojownik, lecz uspokoił się po przyjęciu chrześcijaństwa. A co do tego właśnie, to nasz rudzielec jest wyjątkowo religijną osobą. Można wręcz powiedzieć, iż to fanatyk religijny. A, że całe jego rodzeństwo to protestanci, to już nie jego wina. Chociaż dalej uważa, że w norach żyją leprechauny, a elfy i wróżki bytują pośród nas. Przyjaźni się z Polską, często razem piją. Podlizuje się też Niemcom, ale to tylko dla dobra państwa. Anglia to sukinsyn, Ulster-ukochana bliźniaczka, Cymru przydupasi, a Alba marudzi. To tak ogólnie. Z wyglądu Erie to dość wysoki, pi razy oko 175 cm, chłopak o jasnej i piegowatej cerze. ( Ostatnie szacunki wskazują na dwieście piegów.) Wiecznie potargany, o krótkich, marchewkowych kłaczkach Irlandczyk. Niektórzy twierdzą, że ma piwny brzuch. To są mięśnie! Ubiera się tak jak mu wygodnie. Ale nie, nie lata w stroju Adama. We włosy zawsze ma wczepioną koniczynę. To szczęśliwa, trzylistna koniczyna! Ta sama, dzięki której Św. Patryk wytłumaczył działanie trójcy świętej pierwszym chrześcijanom.

Około 3000 roku przed naszą erą na szmaragdowej wyspie poczęły pojawiać się budowle megality-… Przejdźmy do rzeczy. Irlandia za młodu był bytem wyjątkowo wojowniczym i ruchliwym. Było tak, dopóki nie pojawiło się tam chrześcijaństwo. Irek uspokoił się i nie latając teraz z mieczem, a z pismem świętym, nawrócił brata (I SEE YOU) Szkocję na swoją wiarę. I tu warto napomknąć, iż kiedyś to Irlandia był nazywany Szkocją, a Szkotek: Albą. Tyle, że Irek był wyjątkowo zaangażowany w kolonizację braciszka i już wkrótce szkoccy (irlandzcy) królowe panowali w całym rejonie. Oczywiście brat się buntował, ale przecież przybył Niall i rozgromił jego plemię. W końcu całą Albę zaczęli nazywać Szkocją mniejszą, w odróżnieniu od Szkocji zwykłej, czyli Irlandii i w wyniku dziejowej zawieruchy obydwa państwa przyjęły obecną nazwę. Kontynuując, gdy calutka Erie była już chrześcijańska, a ruch klasztorny osiągał swój szczyt, na szmaragdową wyspę wkroczyli wikingowie. No cóż, myślę, że wiecie jak takie najazdy wyglądają. Jednak Brianowi Boruowi udaje się pokonać najeźdźców pod Clontarf, gdzie sam niestety ginie. I w tym czasie zaczynają się przysłowiowe schody. Dużo się w tych czasach działo i plątało. Papież ogłosił Henryka II panem feudalnym Irlandii i… Aż szkoda pisać. Anglia nieźle się rządził, trzeba przyznać. Zakazano małżeństw pomiędzy Irlandczykami i Anglikami, o próbach, nieudanych na szczęście, stłumienia kultury gaelickiej wspomnieć warto. Później znów było wyjątkowo grząskie bagno. Henryk VII ogłasza się królem Irlandii, no ja was proszę. Panowanie Elżbiety I, wprowadzają system hrabstw. Następnie wojna dziewięcioletnia, nieudane powstanie. Aż tu, proszę bardzo, wprowadzająca politykę plantacji. Anglio, niech cię szlag. Uwaga, uwaga, mamy VII wiek, Cromwell najeżdża na Erie. Ten herbatożłop przegiął teraz pałę. Czy Irek stanął przy brzegu, machnął na niego ręką i krzyknął: „RÓB CO CHCESZ”?! Wydaje mi się, że jednak nie. Anglia uwziął się też zresztą na panujący tam katolicyzm. W Irlandii obudził się zapał do kolejnego powstania, po amerykańskiej wojnie o niepodległość. I co? Już w 1782 roku uzyskał, chociaż formalną niepodległość. Co się jednak długo nie utrzymało, bo kilka lat później Irek stał się częścią Zjednoczonego Królestwa. W pierwszej połowie XIX wieku rozpoczął się Wielki Głód. Ciężkie to były lata. Conley nienawidzi, jak ktoś to wspomina. Serduszko go wtedy boli :cc. Gdy rozpoczęła się I WŚ wprowadzone zostały Rządy Domowe. Powstanie Wielkanocne, egzekucja przywódców. Opinia publiczna domaga się niepodległości. Nawet Stany Zjednoczone odpowiadają się za wolnością Irlandii. Wybucha woja Anglii z Irlandią, która zakończyła się powstaniem Wolnego Państwa Irlandzkiego i Irlandii Północnej.
BOŻE, NIE MAM SIŁY. ALE PISZĘ DALEJ, PISZĘ ; ;. Pierwsza połowa XX wieku, wybucha Wojna Domowa. Następnie, cym cym, II WŚ. Irlandia ogłosił niepodległość, Anglia się zbulwersował i Irkowi groziła angielska okupacja. Ahah, kurwa mać. Po całym zamieszaniu z wojną zaczęło się zamieszanie w Ulsterze. Irek pamięta te wydarzenia jak przez mgłę. Zawsze wiedział, że nie należy zaczynać z Ulsterem. Ma siostrzyczka temperament, oj ma. W 1973 roku Irlandia razem z U.K dołącza do EWG. *tutaj wstaw wszystko, co userka Irka wie o zdarzeniach w Ulsterze w tym czasie, a wie cholernie dużo i nie chcę jej się pisać. Gomen.* Pod koniec XX wieku podpisano porozumienie Wielko Piątkowe i tym możemy zakończyć nasze „Długo, lecz na temat.”
Co w czasach pokoju robi Irlandia? Grzeje fotel przed telewizorem żłopiąc piwsko i obżerając się potrawami z dużą zawartością tłuszczu.

Ciekawostki:

*Molly Malone – Prawdopodobnie postać historyczna, opisana w piosence „Cockles and Mussels, Or Molly Malone” napisanej i skomponowanej przez James’a Yorkston’a. Pieśń opowiada o uroczej kobiecie, która pcha wózek, krzycząc: „Małże i Muszle, żywe, żywe!”. W drugiej zwrotce jest napisane, iż Molly odziedziczyła zawód „Sprzedawcy Ryb” po Matce i Ojcu. Na końcu dowiadujemy się, że to już koniec słodkiej Molly Malone, która umarła na zapalenie płuc, ale jej duch nadal pcha wózek, krzycząc: „Małże i Muszle, żywe, żywe!”. Jest to bardzo znana irlandzka pieśń, nieoficjalny hymn Dublinu.
– Mój Irek jest w niej platonicznie zakochany, bo po prostu nie mogłam nie wykorzystać tej pieśni tutaj.
- Oryginalnie refren brzmi:” Crying cockles and mussels.” – Chodzi tu prawdopodobnie o małże „serduszka” oraz o małże zwykłe, te np. z nad Bałtyku. Przetłumaczyłam to tak, gdyż trudniej byłoby to wytłumaczyć inaczej.

*Święty Patryk – Postań historyczna, która w wieku dziecięcym została porwana i przywieziona na wyspę przez irlandzkich piratów. Jest z nim związanych wiele legend, ale głównie zawdzięczamy mu rozpowszechnienie chrześcijaństwa w Irlandii. Przeczytać także można, iż to właśnie on wypędził wszystkie węże z Irlandii, (Choć historycy uważają po prostu, iż szmaragdowa wyspa dość wcześnie oddzieliła się od kontynentu i niektóre europejskie zwierzęta tam nie dotarły) oraz, że wytłumaczył pierwszym chrześcijanom trójcę świętą dzięki koniczynie. Na jego cześć 17 marca w Irlandii, Ulsterze i niektórych miastach świata obchodzimy dzień Św. Patryka. W tym właśnie dniu organizowane są parady i pochody, w których dominuje głównie kolor zielony. Głównym znakiem dnia Świętego Patryka jest shamrock, trzylistna koniczyna.

*Kolonizacja Alby – Kolonizacja Alby skończyła się na dobre już w XII wieku, kiedy to angielscy władcy zaczęli masowo przybywać na północną część wyspy, wybijając kulturę gaelicką.


Parę słów od siebie:
Userkę rwie w kolanie.

Witam kolejnego braciszka Szkocji! :3